ولایت مدار

1- مجالسة الاشرار تورث سوء الظن بالاخیار.
همنشینی با بدکاران، باعث بدبینی نسبت به خوبان می‏شود.

2-أحسن الناس ایمانا أحسنهم خلقا و ألطفهم بأهله.
بهترین مردم از لحاظ ایمان آن است که خوشخوی‏ترین آنان باشد و نسبت به خانواده‏اش با لطف و مهربانی فراوان رفتار نماید.
 
3- احفظ لسانک تعز و لا تمکن الشیطان من قیادک فتذل.
زبان خودت را نگه دار تا عزیز و مقدم باشی و زمام نفس خودت را به شیطان مسپار تا خوار و زبون نگردی.

4- أحسن بالله الظن فان الله عزوجل یقول: أنا عند ظن عبدی، ان خیرا فخیر و ان شرا فشر.
نسبت به پروردگارت گمان نیکو داشته باش زیرا خداوند متعال می‏فرماید من درباره بنده‏ام چنان خواهم کرد که او می‏پندارد، اگر خوب تصور کند خوب و اگر بد اندیشد بد.

5- اصطنع الخیر الی أهله و الی من هو غیر أهله فان لم تصب من هو أهله فأنت أهله.
خیر و خوبی را نسبت به هر اهل و نااهلی روا دار، اگر کسی در خور و شایسته آن بود که بود و اگر نبود تو خود لایق و سزاوار آنی.

6- أفواهکم طرق من طرق ربکم فنظفوها.
یکی از راه‏های ارتباط با خداوند دهان‏های شماست، پس آن را پاکیزه نگه دارید.

 7- ألتائب من الذنب کمن لا ذنب له.
توبه کننده از گناه مانند کسی است که هرگز مرتکب گناهی نشده است.

8- التواضع أن تعطی الناس ما تحب أن تعطاه.
تواضع آن است که آنچه را که بر خود می‏پسندی بر دیگران روا داری.

9- التوکل أن لا تخاف أحدا الا الله.
توکل آن است که جز از خدا از احدی بیم نداشته باشی.

10- السفلة من کان له شی‏ء یلهیه عن الله.
پست و فرومایه کسی است که به چیزهایی سرگرم شود و از یاد خدا غافل ماند.

11- الصلوة قربان کل تقی.
نماز موجب نزدیکی هر پرهیزگاری به خداوند است.

12- المرء مخبوء تحت لسانه.
شخصیت مرد زیر زبانش پنهان است.

13- المؤمن اذا غضب لم یخرجه عن حق.
مؤمن وقتی خشمگین می‏شود از حق منحرف می‏شود.

14- أحبب حبیبک هونا ما عسی أن یکون بغیضک یوما ما و أبغض بغضک هونا ما عسی أن یکون حبیبک یوما ما.
در دوستی اعتدال را نگه دار زیرا ممکن است روزی با تو از در دشمنی در آید، و در خصومت با دشمنت نیز از حد مگذر زیرا ممکن است زمانی با تو دوست شود.
 
15- اعمل لدنیاک کأنک تعیش أبدا و اعمل لآخرتک کانک تموت غدا.
در امور زندگی و دنیا چنان بکوش که گویا همیشه زنده خواهی ماند و برای آخرت چنان تلاش کن که گویا فردا خواهی مرد.

16- الایمان اربعة أرکان التوکل علی الله و الرضا بقضاء الله و التسلیم لامر الله و التفویض الی الله.
ایمان چهار رکن دارد توکل به خدا، رضا به قضای الهی، تسلیم به امر پروردگار، و واگذاشتن همه امور به قادر متعال.

17- التوحید کل من قرأ قل هو الله أحد و آمن بها فقد عرف التوحید.
هر کس سوره قل هو الله احد را بخواند و به آن ایمان داشته باشد به یقین، توحید را شناخته است.

18- السخی یأکل من طعام الناس لیأکل الناس من طعامه و البخیل لا یأکل من طعام الناس لأن لا یأکلوا من طعامه.
جوانمرد و سخی از غذای دیگران می‏خورد تا آنان نیز از غذای او بخورند، ولی بخیل و لئیم از طعام دیگران نمی‏خورد تا آنان نیز از طعامش نخورند.

19- الصمت باب من ابواب الحکمة ان الصمت یکسب المحبة انه دلیل علی کل خیر.
سکوت دری از درهای حکمت است، یقینا سکوت جلب محبت نموده و راهنمای هر خیری است.

20- العالم بین الجهال کالحی بین الاموات، أطلبوا العلم فانه السبب بینکم و بین الله عزوجل و ان طلب العلم لفریضة علی کل مسلم.
شخص دانا در میان مردم نادان مانند فرد زنده‏ای در میان مردگان است. دانش بیاموزید تا بدینوسیله به خداوند نزدیک شوید، کسب دانش بر هر فرد مسلمان واجب است.

21- المصیبة للجازع اثنان و للصابر واحدة.
اندوه و مصیبت برای شخص ناشکیبا دو تا و برای بردبار و صابر یکی است.

22- الهدیة تذهب الضغائن من الصدور.
هدیه کینه‏ها را از دل‏ها می‏زداید.

23- ان الله یبغض القیل و القال و اضاعة المال و کثرة السؤال.
پروردگار بگو مگو کردن (مجادله لفظی) و هدر دادن مال و زیاد سؤال کردن را دشمن می‏دارد.

24- ان ذکر الموت أفضل العبادة.
به یاد مرگ بودن بزرگترین عبادت است.

25- ان العمل الدائم القلیل علی الیقین و البصیرة أفضل عندالله من العمل الکثیر علی غیر الیقین و الجهد.
عمل دائم اندک که از روی یقین و بصیرت باشد نزد خدای متعال از عمل زیاد و بسیار که بر پایه یقین استوار نباشد، برتر است.

26- ان شر الناس من منع رفده و أکل وحده و جلد عبده.
بدترین مردم کسی است که از عطا و بخشش دریغ ورزد و تنها بخورد (یعنی مهمان نپذیرد) و به زیر دستش جور و ستم روا دارد.

27- انه لو رأی العبد أجله و سرعته الیه لأبغض الامل و ترک طلب الدنیا
اگر آدمی مرگ و شتاب و سرعت آن را به سوی خودش ببیند از آرزو داشتن دوری می‏نمود و دنیا طلبی را ترک می‏کرد.

28- أول ما یسأل عنه العبد حبنا أهل‏البیت.
اولین پرسشی که در قیامت از بنده می‏شود، دوستی ما اهل‏بیت علیهم‏السلام است.

29- ایاکم و مشاجرة الناس فانها تظهر الغرة و تدفن العزة.
از مشاجره و مجادله‏ی با مردم دوری کنید، چون گستاخی و خودخواهی را آشکار و آبرو و عزت را نابود می‏سازد.

30- ان موسی بن عمران سئل ربه و رفع یدیه فقال یا رب أبعید أنت فأنادیک أم قریب أنت فاناجیک، فأوحی الله تعالی الیه أنا جلیس من ذکرنی.
حضرت موسی بن عمران علیه‏السلام دستهایش را به جانب پروردگار بلند نموده عرض کرد: پروردگارا آیا دوری تا با صدای بلند ندایت کنم، یا نزدیکی تا آهسته سخن بگویم؟ خداوند متعال به او خطاب فرمود: ای موسی من همدم و همراز کسی هستم که مرا یاد کند.

31- تزاوروا، تحابوا و تصافحوا و لا تجاشموا.
به دیدار یک دیگر بروید، به هم محبت نمایید، دست دوستی به یکدیگر بدهید و همدیگر را به رنج و زحمت نیاندازید.

32- حسنوا القرآن باصواتکم فان الصوت الحسن یزید القرآن حسنا.
قرآن را با صداهای زیبا و جذاب زینت بخشید، به تحقیق صوت خوش بر زیبایی آن می‏افزاید.

33- رأس العقل بعد الایمان بالله، التودد الی الناس و اصطناع الخیر الی کل بر و فاجر.
قله خردمندی بعد از ایمان به خداوند، دوستی و محبت با مردم است و نیکی کردن به همگان از خوب و بد است.

34- سرعة المشی‏ء تذهب ببهاء الرجل.
تند راه رفتن هیبت و وقار مرد را می‏برد.

35- سلوا ربکم العافیة فی الدنیا و الآخرة.
تندرستی دنیا و رستگاری آخرت را از خداوند قادر متعال درخواست کنید.

36- لا یأبی الکرامة الا الحمار.
نیکی را رد نمی‏کند مگر الاغ.

37- من حق الضیف أن تمشی معه فتخرجه من حریمک الی الباب.
از حقوق میهمان بر تو آن است که او را تا درب منزل همراهی و بدرقه کنی.

38- من علامات الفقیه الحلم و العلم و الصمت، ان الصمت باب من أبواب الحکمة، ان الصمت یکسب المحبة، انه دلیل علی کل خیر.
از نشانه‏های فقیه بردباری، دانش و سکوت است. سکوت دری از درهای حکمت است. سکوت موجب جلب محبت و راهنمای هر خیر و خوبی است.

39- من فرج عن مؤمن فرح الله قلبه یوم القیامة.
هر کس گره‏ای از کار مؤمنی بگشاید و او را شاد گرداند، خداوند قلب او را در قیامت شادمان می‏سازد.

40- نجاة المؤمن فی حفظ لسانه.
نجات مؤمن در حفظ زبانش است.